Weekendje Pretoria

Vorige week zijn Naom en ik gezellig een weekendje naar Pretoria geweest. We waren door Ruth uitgenodigd om op zaterdag met haar mee te gaan naar een traditionele bruiloft in een township. Super gaaf natuurlijk! Dus daar hebben we gelijk JA op gezegd. Door Larissa (onze huisgenoot) waren we uitgenodigd om bij haar ook een nachtje te komen slapen. Hartstikke leuk natuurlijk, daarom zijn Naomi en ik op vrijdag al naar Pretoria gereden. We zijn overdag eerst naar de Menlyn Mall gegaan. Dit is de grootste mall van het zuidelijk halfrond. Helaas was de helft van de mall echter gesloten, waardoor hij eigenlijk helemaal niet zo heel groot leek. Ik vond de mall of the emirats en de dubai mall veel indrukwekkender! Deze mall was redelijk oud, slecht onderhouden en de winkels waren eigenlijk helemaal niet leuk. Er waren heel veel winkels voor mannen, weinig leuke klerenwinkels en er het was allemaal moeilijk te vinden en super druk. Kortom, niets kunnen shoppen helaas. Aan het einde van de middag zijn we naar het huis van Larissa gereden. Larissa is dus onze Nederlandse huisgenoot, zij woont in de weekenden echter bij haar verloofde Jac in Pretoria. Die avond zijn we heerlijk met ze gaan eten bij het Mozambik restaurant, waar ik heerlijke cocktails en heerlijke vis op heb. En natuurlijk een SOWETO TOILET!!! MMMMMMMM dat is toch zo lekker. Het bestaat uit plas (bananenlikeur), diaree (Amarula) en poep (chocoladedruppels).

Het was een hartstikke gezellige avond met Larissa, Jac en een aantal vrienden van hen. En super lief, Larissa en Jac hebben voor ons betaald, echt heel lief.

Op zaterdagochtend heel Jac ons naar een food/crafted market gebracht. Hier hebben we heerlijk ontbeten (je had kraampjes uit verschillende landen) en we hebben even over de souvenirs markt gelopen, wat ook leuk was, maar waar helaas niets tussen zat wat we zochten. Jac heeft ons hier ook weer opgehaald en weer naar huis gebracht, waarna wij zelf nog even langs de Atterburry value mart zijn geweest. Dit is een soort winkelstraat, met gewone winkels. We hadden helaas niet zo heel veel tijd hier, want we moesten snel door naar Ruth.

Bij Ruth werden we weer heel hartelijk ontvangen, maar helaas konden we nog niet op pad naar de bruiloft, want haar auto was kapot! Oei dat was me wat zeg, dus uiteindelijk zijn we met onze auto gereden. Nou werkelijk waar, als ik terug ben in Nederland, rijd ik met gemak naar Amsterdam en terug hoor! Het was weer eens super druk op de weg en ik moest heel Pretoria door om bij het township aan te komen. Eenmaal aangekomen bij de bruiloft kregen we eerst wat te eten. Het was lokaal voedsel en er zaten onder andere kippenpoten tussen. Dan bedoel ik dus niet de kippenpoten zoals wij ze kennen, maar zeg maar echt de voeten, met de nagels er nog aan. Ik ben uiteindelijk zo dapper geweest om het toch maar even te proberen (want ik vind dat je alles geprobeerd moet hebben). Eigenlijk was het best wel lekker hoor, maar het eet gewoon heel onhandig en het is zeer onsmakelijk om die nagels de hele tijd te zien! Ook heb ik zelfgemaakt traditioneel bier geproefd, maar dat was echt heel vies, dus dat was ook niet meer dan een nipje.

Helaas zei Ruth dat dit niet echt een hele leuke bruiloft was, het was namelijk niet een echte traditionele bruiloft. Wat wel grappig was om te zien, was dat er twee locaties waren voor de bruiloft. De ene locatie was bij de bruid thuis en midden op straat en de andere locatie was bij de bruidegom thuis, ook midden op straat. Op beide locaties zijn er dingen te doen en is er eten en muziek.

We zijn er niet heel lang geweest, want het was niet echt heel bijzonder en de bruid en de bruidegom waren heel lang aan het eten en vervolgens omkleden, dat wij maar zijn gegaan met Ruth. Vervolgens heb ik, in het donker, weer heel Pretoria door gereden, wat ook weer zenuwslopend, maar uiteindelijk toch wel heel tof was, want ik heb het toch maar mooi gedaan!!!

In de avond had Ruth nog lekker wat te eten voor ons gemaakt en we hebben haar geleerd hoe je Skipbo moet spelen! Ze vond het een super leuk spel en heeft ons gevraagd of we het af en toe mee willen nemen naar the chill hub, zodat we het daar kunnen spelen!!!!

Op zondag zijn we op tijd vertrokken en zijn we met Ruth mee naar de kerk geweest. Dit vond ik erg bijzonder om mee te maken. Het was eigenlijk gewoon een stenen huis, met daarin banken en een soort van verhoging als altaar, meer was het niet. We waren de enige blanken in de kerk, dus we werden best een beetje aangekeken.
Helaas konden we ook niet alles volgen, omdat er gesproken werd in Zulu en er werd ondertussen ook vertaald in Tonga, maar dus niet in het Engels. Het was echt een soort komisch duo wat voorin de kerk stond. Ze hadden samen ontzettend veel lol en er werd veel gelachen tijdens de dienst. Zo maakten ze ook heel veel grapjes en maakten ze elkaar continu belachelijk. Wij konden het niet volgen, maar het was ontzettend leuk en grappig om te zien. Op een gegeven moment was er ook een vrouw die naar voren kwam, om wat te vertellen over moederdag (dat was namelijk die dag), Ruth heeft toen voor ons vertaald in het Engels. Het was heel mooi hoe ze de rol en de taken van de vrouw beschreef en hoe de positie van de vrouw beschreven werd. Op een ZEER positieve en lovende manier. Erg mooi!!

Ook was er een bingo georganiseerd, omdat het moederdag was. Mensen konden daarvoor een kaartje kopen en ze konden daarmee bijvoorbeeld een leuke fleecedeken winnen, of een braai set. Erg leuk!! Iedereen was ook ontzettend fanatiek en waren ook heel achterdochtig toen alleen maar mannen en ook nog eens allemaal uit dezelfde hoek winnende lootjes hadden! Iedereen moest er heel hard om lachen en uiteindelijk zijn de lootjes nog een keer goed geschud.

Trouwens, er is ook een zondagsschool bij deze kerk. Kinderen volgen dan een deel van de dienst en gaan vervolgens met de juf weg om een lied te oefenen. Die presenteren ze later tijdens de dienst. Die juf liep trouwens tijdens de dienst een keer naar voren en vroeg of ze die dag bezoekers in de kerk hadden. Nou, wij waren dus bezoekers en wij moesten gaan staan. We moesten ons voorstellen en vertellen waar we vandaan kwamen. Iedereen klapte heel hard toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen. Ze benoemde dat ze het ontzettend fijn vindt dat wij hun kerk bezochten, maar ook het feit dat wij, als blanken, naar hun, zwarte, kerk zijn gekomen. Dat benoemde ze als iets heel bijzonders en positiefs, waar je toch wel weer even kippenvel van krijgt.

Tijdens de dienst werd er verder heel veel gezongen (vaak spontaan door de mensen die naar de kerk kwamen). Ik kon merken dat de muziek erg belangrijk was en dat de mensen helemaal opleefden door de muziek en er ook helemaal in opgingen door bijvoorbeeld te dansen.

Het was een hele mooie ervaring en echt super leuk om te zien!!

In de middag zijn Naomi en ik nog naar Hartebeespoortdam gereden, iets ten noordwesten van Pretoria. Er schijnt hier een hele grote stuwdam te zijn, maar deze hebben we niet gezien. Wij zijn namelijk naar Chameleon Village gegaan, een handcrafted market, met heel veel souvenirs. Leuk om doorheen te lopen, maar je moet je wel echt een weg banen door alle mensen die natuurlijk hun spullen willen verkopen! Iedereen vraagt hoe je heet, waar je vandaag komt, of je even wilt kijken, etc. Eigenlijk moet je heel hard zijn en gewoon nee zeggen en doorlopen, maar dat is best wel moeilijk. Soms wordt er zelfs aan je getrokken en moet je wel meelopen. Gelukkig hebben we wel wat leuke dingen gekocht. Maar voordat je iets kan kopen, moet je flink afdingen hoor! Zeggen zij dat je 500 rand moet betalen, dan moet je echt 50 rand terug bieden ofzo. En kan je uiteindelijk geen deal sluiten, dan loop je gewoon weg. Lopen ze vervolgens achter je aan, dan weet je dat je prijs goed was, lopen ze niet achter je aan, dan weet je dat je prijs te laag was.

Trouwens, ze zeggen de prijs niet, ze tikken het in op een rekenmachine, dus als je een tegenbod wilt doen, moet je dat ook weer op de rekenmachine in tikken. Best wel grappig. Het is trouwens ook belangrijk, dat je zelf eerst bedenkt hoeveel je er ongeveer aan uit wilt geven, zodat je niet veel te laag of veel te hoog biedt.

Uiteindelijk hebben we leuke souvenirs kunnen kopen voor het thuisfront en hebben we een heerlijke salade gegeten op een gezellig plekje bij de markt.

Rond een uur of 4 zijn we weer terug naar huis gereden. Helaas moesten we het laatste stuk door het donker rijden, wat echt niet aan te raden is in Afrika. Er is namelijk geen wegverlichting en in de wegen zitten heel vele potholes (gaten) en vaak zijn er alleen maar zandwegen. Je wordt ook continu verblind door de andere auto's, die vaak groot licht op hebben staan.

Nou dat doen we dus niet meer, tenzij het echt noodzakelijk is!

Straks zal ik nog even een blog schrijven over de afgelopen GEWELDIGE dagen! Maar voor nu moeten we snel boodschappen doen, want de winkel gaat zo dicht!

Doei!
x